Na zdjęciu drużyna Górnika Wilchwy, 1960 rok

Po okresie okupacji życie sportowe Wodzisławia zaczęło się odradzać. Już w 1945 roku rozegrano mecz z zespołem Armii Radzieckiej, co może świadczyć o tym, że próbowano na nowo reaktywować klub sportowy.

W 1945 roku powstało Towarzystwo Sportowe, które w 1946 roku przekształciło się w Związek Walki Młodych. Niezależnie od ZWM na terenie miasta istniały także kluby: „Metalowiec”, „Związkowiec” i „Kolejarz”. W 1948 roku doszło do połączenia tych klubów i zaczęły one istnieć pod wspólną nazwą „Kolejarz” Wodzisław Śląski. Prezesem „Kolejarza” został pan Henryk Kłosok. Pozostali działacze to Józef Brachmański, Ludwik Patas, Ignacy Dembowy, Jan Zając i Henryk Bąkowski.

W tym okresie Kolejarz walczył w rozgrywkach klasy A, a większość zawodników stanowili wychowankowie klubu. W roku 1950 zarząd klubu postanowił zmobilizować środki na szkolenie młodzieży. Bardzo ważną rolę w szkoleniu zawodników odegrał ówczesny trener Wacław Dyszlewski – ceniony wychowawca wielu talentów piłkarskich. W „Kolejarzu” zabłysł wielki talent Stanisława Oślizły – późniejszego zawodnika I-ligowych drużyn Górnika Radlin i Górnika Zabrze, który to aż 57 razy wystąpił w narodowej reprezentacji.

W „Kolejarzu” wyrósł Stanisław Dębowy, a później Józef Kowalczyk i Stanisław Zuzok, zawodnicy Górnika Radlin, Zagłębia Sosnowiec i GKS-u Katowice. W 1954 roku zawiązał się komitet budowy stadionu, o czym piszemy tutaj.